Far, far away, in the world of Tibia, on an island known as Rookgaard, lived people who were the talented and the chosen. They were known as the Rookgaard Circle. Members of this guild weren't just job colleagues, they were family, they were friends.
One day, in front of the Rookgaard academy, some members of the guild were chatting. First, Nemi Dros, the General of Rookgaard Circle. Also there was Imrix the Rookslayer. The Tribune of the Circle. Cagno Juvis, the Praetor of the Circle. Darth Saldria, known as the Imperator of the Rookgaard Circle was also present, but was speaking using his telepathic skills. The Imperator told the three members a legend about a person, who wasn't just a person. It was a female bot, called Trecy Ell. Imrix and Nemi agreed seeing her sometimes, but they never managed to catch her. Cagno was amazed, since she hadn't ever seen a female bot in her life. Darth told that the bot, could be very often seen in a dungeon known as Minotaur Hell. Cagno told her friends about her plan. She wanted to meet Trecy by herself. Nemi and Imrix weren't satisfied with that decision, but what could they do?
Ten minutes later, Cagno was ready for her adventure to find and meet Trecy Ell. She just wanted to see a female bot. However, the plans went different. When Cagno was going to Minotaur Hell, she faced a lot of monsters, who tried to kill her, just like every day. First there were poisonous snakes. For her skills, it was easy. Too easy. Then there were trolls. Luckily, they were young. Then an orc. Cagno, ran away, ignoring it. However, in the Minotaur Maze, she had to do something more. Probably more than ten wolves and an orc attacked her. But it wasn't everything. When she found exit from the maze, she was attacked by the guardians of the Hell. Many orcs, many wolves and two minotaurs were guarding the entrance to the hideout of the most evil creature known to Rookgaard, the Minotaur Mage. But when she finally beat all the guardians of the entrance, she found herself finally – in the Minotaur Hell. However, strangely all the minotaurs which respawned there usually, were dead. It could mean only one thing. Trecy Ell was here.
Cagno stepped down the stairs. She saw a woman standing next to the never ending fire in the Hell. It was her. It was the bot. It was Trecy. Firstly, Cagno started taking screenshots of her with the bot. However, she didn't react. Cagno tried to talk to Trecy. No answer. She looked deeply in her eyes. They were both standing nearly ten minutes staring in each other eyes. It could only mean one thing. They fell in love. What's also important they were both girls. And for some people, not only on the island of Rookgaard, but also in whole world of Tibia it wasn't right. However, the girls didn't care.
After staring, they closed their eyes and slowly moved their heads towards each other. Their hearts started beating faster and faster. First, they started tasting each other lips. Then it went further to the tongues. Cagno, wrapped Trecy over with her arms. They were standing and kissing for quite a long time. They didn't need words to communicate anymore. They were just happy to have each other. Not caring about consequences. Trecy wanted to quickly go to another level. Not of her skills but of her new relationship. She started moving her hand down Cagno. However, she protested. 'I don't want to go to this that fast', said Cagno. Trecy wasn't satisfied but she accepted her new girlfriend's choice. Because she already loved her.
Cagno was called by her guild to come back. She knew she can't tell her friends about what happened. They hated Trecy. But now they had to separate. At least to another meeting. It was very hard for the couple. But they kissed once more. This time it was a bit shorter, but still they were full of excitement.

Daleko, daleko, w hen, w świecie Tibii, na wyspie zwanej Rookgaard, żyli ludzie utalentowani I wybrani. Byli znani jako Rookgaard Circle. Członkowie tej gildii nie byli tylko kolegami z pracy, byli wręcz rodziną, przyjaciółmi.
Pewnego dnia, przed akademią, gadało sobie kilku członków gildii. Pierwszy, Generał gildii Nemi Dros. Również, Trybun, Imrix the Rookslayer. Cagno Juvis, która była Praetorką (?) gildii. Znajdował się z nimi również Darth Saldria, Imperator gildii, ale rozmawiał używając swoich zdolności telepatycznych. Imperator opowiedział trojgu członkom legendę o osobie, która nie była sobie tylko osobą. To była boterka, zwana Trecy Ell. Imrix I Nemi przyznali, iż kiedyś widzieli ją kilka razy, ale nigdy nie złapali. Cagno była zachwycona opowieścią, ponieważ w życiu nie widziała kobiety-bota. Darth powiedział, że często można zobaczyć bota w Piekle Minotaurów. Cagno opowiedziała o swoim planie przyjaciołom, chciała osobiście spotkać Trecy. Nemi I Imrix nie byli zachwyceni jej decyzją, ale cóż mogli zrobić?
Dziesięć minut później, Cagno była gotowa do rozpoczęcia przygody w znajdowaniu i poznaniu Trecy Ell. Ale plany się pozmieniały. Kiedy Cagno zmierzała do Piekła Minotaurów, musiała stoczyć walkę z wieloma potworami, które chciały ją zabić, zresztą jak każdego dnia. Pierwsze były jadowite węże. Na jej umiejętności, prościzna. Za proste. Potem trolle. Na szczęście były młode. Potem ork. Cagno przebiegła obok orka ignorując go. Jednakże, w Labiryncie Minotaurów, musiała bardziej się postarać. Ponad dziesięc wilków i ork rzuciło się na nią. Ale to nie wszystko. Kiedy znalazła wyjście z labiryntu, została zaatakowana przez guardians(?) Piekła. Dużo orków, wilków i dwa minotaury pilnowały wejscie do kryjówki najźlejszej kreatury znanej Rookgaardowi, Minotaura Maga. Kiedy już uporała się ze wszystkimi guardianami (stróżami?) wejścia, znalazła się w końcu w Piekle Minotaurów. Jednakże, dziwnym trafem wszystkie minotaury, które respiły się tam na porządku dziennym, były martwe. To mogło znaczyć tylko jedno. Trecy Ell tu była.
Cagno zeszła po schodach. Koło nigdy nie kończącego się ognia w Piekle zobaczyła stojącą postać kobiety. To była Trecy. Najpierw, Cagno zaczęła robić skriny siebie z botem. Ale, ona nie reagowała. Cagno, spróbowała się porozumieć. Brak odpowiedzi. Spojrzała się głęboko w jej oczy. Stały tak prawie dziesięć minut patrząc się sobie nawzajem w oczy. To mogło znaczyć tylko jedno, zakochały się w sobie. Co należy podreślić, obie były kobietami. A dla niektórych osób, nie tylko na Rookgaardzie, ale także w świecie Tibii, takie coś nie mogło mieć miejsca. Ale, dziewczyny nie przejęły się tym.
Po skończeniu przyglądania się sobie, zamknęły oczy, a ich głowy zaczęły zbliżać się do siebie. Serca zaczęły bić coraz szybciej. Najpierw, zaczęły nawzajem smakować swoich ust. Potem przerodziło się to w języki. Cagno, objęła Trecy. Stały i całowały się przez długi czas. Nie potrzebowały już słów, aby się porozumiewać. Były szczęśliwe, że mają siebie. Nie zważały na konsekwencje. Trecy chciała szybko przejść w następny stopień tego związku. Opuściła ręke w dół Cagno, ale ta zaprotestowała:
- Nie chcę tego zaczynać tak szybko.
Trecy nie była zachwycona tą odpowiedzią, ale zaakceptowała decyzję swojej nowej dziewczyny. Bo już ją kochała.
Cagno, została wezwana przez swoją gildię. Wiedziała, że nie może powiedzieć członkom gidlii o tym co zaszło. Nienawidzili Trecy. Ale teraz musiały się rozstać, przynajmniej do następnego spotkania. To było trudne dla pary. Pocałowały się raz jeszcze na pożegnanie. Tym razem nie trwało to tak długo jak na początku, ale wciąż było dla nich ekscytujące.